ZAPRET...

Eto cuvstvo menia plenilo,
Daje ne znaiu,kak i kogda,
No znaiu,cto polucila
Lisnie perejevinaia.
Eta strasti menia pronzaet,
Slovno lezviem vrastaet v ploti
Ia goriu ot jelania i znaiu,
Cto ne v silah eio prevozmoci.
Ne mogu sovladeti s soboiu,
No prihoditsia doliu terpeti.
Ia hocu biti s toboiu,
No nelizia.I nujno terpeti.
Ti zapreten i etim ti sladok,
Ti prekrasen v dali dlia menia.
I ne znaesi,kak je otelosi bi
Hoti raz proiznesti:"Ia tvoia".
Zakrivaiu glaza i viju
Nejnit obraz tvoi i glaza.
Tak hocu biti s toboiu ia riadom,
No uvi,ia ne tvoia.

За стихотворение голосовали: Владимир Слепак: 5 ;