А Я УСЁ ЦЯБЕ ЛЮБЛЮ .

Душы стамлённае парывы
Табе з паклонам нiзкiм шлю –
Табе куточак сэрцу мiлы
Маёй зямлiцы , што люблю .

З табой жыццё мы распазналi
Ды лiтасць долi i цяпло ,
Дзе б не блукалi , вандравалi
З сабой няслi тваё святло .

Яно , як промень паднябесся
Вяло да свету , прауды нас :


Усiх Януляу i Алесяу
Ажно у наш тутэйшы час .

Калi дзе цемень пападзецца ,
Альбо закруцiць вiр кругi –
Сюды тваё святло iмкнецца ,
Каб лепей бачыць берагi ,

Каб нам паменей наглытацца
Балотнай горкае вады ,
Заужды змаглi людзьмi каб звацца ,
Каб адвясцi нас ад бяды .

Таму табе мая пашана ,
Паклон душы маёй я шлю ,
Ужо не надта ж так i рана –
А я усё цябе люблю .