ДОБРЫ МОЙ , БАЦЬКАУСКI ДОМ .

Вось за узгорачкам вёска
Вечарам цiхiм стаiць –
Колькi ж прапылена вёрстау ,
Зноу каб з табой гаварыць .
Родныя бачу вакенцы –
Ззяюць прывабным святлом ,
Цiха заходжу у сенцы –
Добры мой бацькаускi дом .

Войкнула мацi сiвенька ,
Раптам ля стола прысеу ,
Бацька , мой сябра старэнькi ,
Слова сказаць не паспеу –

Так i стаiць анямеушы –
Радасць i дзiва вачэй ,
Госця нiяк не чакаушы
З тых , аж далёкiх начэй –

Поезд тады знёс у далi
Доугiх вандровак зямлi .
Зоркi шляхi мне там слалi
Дзiкай бязмежнай тайгi ,

Белых аблокау каханне ,
Подых марознай зiмы ,
Сталасць прайшоушую у раннi ,
Сум па той роднай зямлi .
Ды па азёрных чаротах ,
Паху раллi па вясне ,
Буслу у новенькiх ботах ,
Жауранкау спеу у вышынi .

Радасць i слёзы спаткання
Святам напоунiлi дом ,
Доугiя сэрца чаканнi
Сталiся шчасцем , цяплом .

Хуценька стол быу накрыты –
Смачным , гарачым дымiць ,
Бацька у кладоуцы для жыта
Чуеца шклянкай грымiць .

Мацi ружовенькай стала –
Радасцю , светам гарыць ,
Быцам вяселле спрауляла –
Трэба ж гасцю угадзiць .

Кот каля ног ужо трэцца ,
Песню завёушы сваю .
Мацi спытаць мяне мкнеца –
Долю праведаць маю .
Што ты матуля пытаеш
Позiркам родных вачэй –
Лепей калi не згадаеш
Доугiх тых дзён i начэй .

Лепей падымем мы чарку
Дружна за нашым сталом ,
Лепей хай станецца горка
Чарцы , якую мы п`ём .

Клiчуць iзноу жа прасторы
Нашай прывабнай зямлi ,
Вы ж майго сэрца апора ,
Дзе б не блукау у далi .

Вы – майго сэрца пяшчота ,
Промень скрозь цемру тугi ,
Тут мне няма адзiноты ,
,,Як не грымяць ланцугi,, .

Баця i мам , прабачайце ,
Дзе я не так што зрабiу –
Самыя лепшыя – знайце ,
Даруйце – раней я таго не прасiу .

За стихотворение голосовали: semenytch48: 5 ; писуля: 5 ; v2810475: 5 ; vratislav: 5 ; Федор: 5 ;